Owoc noni rośnie na małym drzewie lub krzewie, głównie w bujnych terenach tropikalnych Wyspach Pacyfiku. Noni ma długą historię i jest uważane za za jeden z najważniejszych składników, wykorzystywanych w tradycyjnych lekach przez polinezyjskich kahunów, czyli uzdrowicieli z wysp. Owoc noni wygląda na początku jak mały, zielony, poobijany ziemniak, który wraz z dojrzewaniem, staje się żółtawo biały. Przodkowie mieszkańców dzisiejszej Polinezji Francuskiej i Hawajów, używali noni od tysięcy lat. Noni przywędrowała na Hawaje 3000 lat temu z Wyspy Nowej Gwinei na północ do wyspy Fidżi, Samoa, Tonga, Wysp Markizy, a następnie w kierunku Wysp Tahiti.
W historii owoce noni były wykorzystywane do zaspokojenia potrzeb żywnościowych, włókienniczych, materiałów budowlanych i medycyny. Były królową „roślin kajakowych”, ze względu na swoje cenne właściwości lecznicze i była niezbędna do zakładania nowych wsi. Tradycyjnie owoce noni są stosowane w leczeniu wielu objawów, takich jak bóle stawów, zaburzenia układu odpornościowego, przeziębienia, infekcji, zaburzeń trawienia, urazów i stanów zapalnych. Starożytni Polinezyjczycy używali również noni jako barwnika do żywności i tkanin, ale przede wszystkim wykorzystywano ją ze względu na drogocenne właściwości lecznicze. Owoce noni rosną na żyznym gruncie Wysp Hawajskich. Dojrzałe owoce selekcjonowane są według tradycyjnego przepisu hawajskiego. Czysty sok noni może być fantazyjnie dodany do różnych soków lub wody.